1. Dlaczego mimo stosowania dobrych poleceń dziecko ich nie wykonuje?
2. Co mam zrobić, jeśli dziecko nie wykonuje poleceń – mam się poddać?
3. Czy muszę dotykać dziecka za każdym razem, gdy wydaję polecenie?
4. Uważam, że trudno jest, by polecenie brzmiało miło bez zadawania pytania.
5. Czy dzieci muszą zawsze robić to, co każą im rodzice? Przecież nie są robotami.
9. Czy muszę stosować system nagradzania aż do momentu, gdy córka będzie dorosła?
10. Jak długo mam stosować jeden system nagradzania, zanim wprowadzę kolejny?
11. Czy karanie dzieci nie jest czymś złym?
Dobre polecenia nie są cudowną kuracją, ale zwiększają prawdopodobieństwo lepszej współpracy dziecka. Ważne jest, aby na początku ustalić swój własny sposób wydawania poleceń. W ten sposób można uniknąć robienia sobie zbyt dużych nadziei, że dziecko będzie współpracowało przy wszystkich poleceniach. Zmiana przyzwyczajeń musi potrwać.
Spróbuj nie wycofywać się z sytuacji i dać dziecku możliwość współpracy. Jeżeli dziecko i tak nie słucha, postaraj się odejść na bok, aby zachować spokój. Wróć po chwili i spróbuj jeszcze raz, jeżeli uważasz, że dasz radę zrobić to spokojnie.
Bliskość i dotyk stanowią zazwyczaj dobre środki pomocnicze, przyciągając uwagę dziecka. Możesz przecież trochę poeksperymentować, sprawdzając, czy dziecko słucha cię również wtedy, gdy używasz jego imienia lub mówisz „spójrz na mnie”.
Zadawanie pytania może wydawać się milsze od wydawania polecenia, ale pamiętaj, że dziecko na pytanie zawsze może odpowiedzieć nie. Polecenie można wydać w uprzejmy sposób, mówiąc miłym tonem i np. dodając takie zwroty, jak „proszę”, „bądź tak miły/a”, a jednocześnie unikając zadawania pytania.
Dzieci nie zawsze robią to, co im każemy. Wiemy, że najlepiej radzą sobie dzieci, które wypełniają polecenia rodziców ok. 7 na 10 razy.
Oczekiwanie, że dziecko bez zachęcania będzie dobrze się zachowywać, jest nierealistyczne.Jeżeli rodzice poświęcają uwagę jakiemuś zachowaniu, istnieje większe prawdopodobieństwo, że zostanie ono powtórzone. Nigdy nie należy zakładać, że dobre zachowanie będzie się utrzymywać, gdyż może ono szybko zniknąć. Pozytywna uwaga w związku z pożądanym zachowaniem podnosi motywację dziecka do nauki.
Chwalenie tak zwanych „dzieci z problemami” często jest trudne, ale właśnie dlatego potrzebują one tych pochwał więcej niż inne dzieci. Dzieci te często mają negatywny obraz samych siebie i uważają, że do niczego się nie nadają. Ciężko jest im przyjąć aprobatę innych. Rodzice potrzebują treningu, by nauczyć się udzielać pozytywnych informacji zwrotnych i dostrzegać pozytywne zachowanie, do którego mogą dziecko zachęcać i które mogą nagradzać, nawet jeśli wydaje się, że dziecko nie reaguje na pochwały. Nauczenie się czegoś nowego wymaga dodatkowej motywacji.
To nie jest tak, że wszystko od początku będzie wydawać się naturalne. Może minąć trochę czasu, zanim poczujesz się z tym dobrze. Ponieważ dzieci naśladują swoim zachowaniem otaczające je osoby, masz silny wpływ na to, czego i jak uczy się twoje dziecko. Przemyśl swoje własne zachowanie.
To, co mówisz i robisz w obecności dziecka, ma wpływ na jego myślenie i zachowanie. Jesteś wzorem do naśladowania. Okazuje się również, że pochwała i zachęta mają niezwykle duże znaczenie w procesie odwracania negatywnych zachowań u dzieci. Może się to rodzicom wydawać sztuczne, szczególnie na początku. Dobrym pomysłem jest potraktowanie tego jako rzeczy, którą trzeba wytrenować. Ćwicz dawanie pochwał konkretnych, zamiast ogólnych, wtedy będą bardziej naturalne. Zamiast "świetnie", "wspaniale" możesz powiedzieć: "Dobrze, że powiesiłeś swoją kurtkę na wieszaku!" albo "O, zrobiłeś już połowę lekcji, świetnie!" itd.
Zwykle można powoli rezygnować z systemu nagradzania, w miarę jak dziecko nabywa umiejętności. Umiejętności podtrzymywane są w formie bardziej okazjonalnego motywowania. Jeżeli problemy powrócą, można ponownie wprowadzić schemat nagradzania. Po pewnym czasie większości dzieci wystarczy system kieszonkowego. Jednak doświadczenie pokazuje, że niektóre dzieci, a zwłaszcza dzieci z zespołem ADHD, wymagają ciągłego stosowania systemów motywacyjnych. Na niektóre dzieci tego rodzaju strukturyzacja działa bardzo korzystnie.
Należy stosować system tak długo, aż to, co pragniesz wypracować, stanie się stabilnym nawykiem, a wykonywanie poleceń odbywać się będzie bez przypominania i upominania. Dlatego ważne jest, by kontrolować, co się dzieje, przestrzegać zasad systemu i prowadzić rejestr.
Wtedy łatwiej będzie się zorientować, kiedy można przejść dalej. Utrzymywanie systemu „przy życiu” i wykazywanie zainteresowania jest przede wszystkim zadaniem rodziców. Jeżeli zauważysz, że system nagradzania nie jest już frajdą dla dzieci, należy się zastanowić, dlaczego system nie działa. Być może należy zmienić nagrodę lub dostosować poszczególne kroki, by były odpowiednie – nie za łatwe i nie za trudne.
Dzieci potrzebują granic, by zyskać poczucie bezpieczeństwa i świadomość, co jest dobre, a co złe. Oprócz pozytywnych konsekwencji należy czasami zastosować negatywne konsekwencje, aby powstrzymać rozwój problematycznego zachowania. Stosując małe i przewidywalne konsekwencje, zapobiegamy nawarstwianiu się konfliktów i brakowi współpracy. Ważne jest, by zachować równowagę pomiędzy zachęcaniem a myśleniem w kategoriach konsekwencji.(Pamiętaj o zasadzie 5 do 1 czyli pięć pochwał na jedną naganę.)
Konsekwencje nie oznaczają chęci zemsty. Wręcz przeciwnie, bardzo ważne jest, by dziecko nauczyło się dokonywać wyboru, czy będzie przestrzegać zasad, czy nie.
Ponieważ reakcje gniewu nie zapewniają długotrwałych pozytywnych zmian w zachowaniu dziecka. Dla wielu rodziców bycie złym na dziecko jest nieprzyjemne. Większość dzieci boi się rozgniewanych dorosłych. Przemoc rodzi przemoc. Istnieje również niebezpieczeństwo eskalacji gniewu u dorosłego. Dziecko musi nauczyć się słuchać dorosłego nie tylko wtedy, gdy dorosły jest zdenerwowany. To dla dziecka bardzo ważne doświadczenie, które będzie mu towarzyszyć w szkole i w życiu zawodowym.
*We are happy to receive general inquiries, but please do not send sensitive information about your own or others' health as this should only be shared with relevant health personnel.
We uses cookies on this website. By using this site, you agree that we may store and access cookies on your device. Read more about cookies here. Do not show this message again.